Dibe vuruş

Hiç pes etmeye bu kadar yakın hissetmemiştim daha önce...Öylesine karmaşık ki her şey kafamda.
Bulanıklaşan görüntüyü aralayıp doğru olanı bulamıyorum.
Sanki,tüm gücüm tükeniyor gitgide.Ben bana eksiğim bugünlerde.Her şey mi yarım gelir insana her şey mi kötü her şey mi işe yaramaz burada?...
Kimse mutlu değil çevremde.Hiç kimseye yetemiyorum ben...İçinden çıkılmaz bir panik hali etrafta.Koşuyorum ben,bir yerlere hızla ama yolumu kaybetmişim meğer,çırpınışlarım boşuna.
Pes edişe beş kala son kez duruyorum kargaşada.
Umudumu,inancımı yitirdim ben.Kendime duyduğum öylesine büyük bir öfke ki, içimde büyüyor gitgide.
Ben yeniliyorum Allah'ım ne olur yardım et!
Kocaman bir korku benimle  gelen.Nereye gitsem nefesini ensemde hissettiğim o korku yine.Kaçtıkça kovalayan,ittikçe yakama yapışan arsız bir korku...
Umutsuzluğun içinde ayağa kalkmaya çabalarken ben ve her defasında ayağa tam kalkacakken yere bir daha bir daha düşerken canım yana yana,sırtıma bir darbe bir darbe daha iniyor pervasızca...
Belki de en acısı tüm can yakanların içinde, yanan yangını kimsenin görmemesi.
İki yol varsa eğer hayata dair,ben kaybolup gidilenden yana seçmemiştim yönümü,oysa gitgide yanılgılar içinde kendimi kandırdığıma inancım artıyor benim.
Yakışmıyor sanki duruşum bu yola,öylesine sağlam öylesine dimdik öylesine emin ışıl ışıl değil bakışlarım bu yolda...
Vazgeçişlerle eksilirsin hayatta,yavaş yavaş ölürsün hayatın içinde her vazgeçtiğin şeyde.Sözüm vardı vazgeçmeyeceğime dair ,oysa ben yol ayrımına geldim çoktan.
O kadar kaybettim ki kendime olan inancımı başım önde, yenilgiyi kabulleniş benimkisi.
Tek bir sözle kaldıracakken başımı eğdiğim yerden,inadına sonsuz bir sessizlik...
Daha iyi geceler olmuştu hayatımda......