Bir an*

Ozleyecegini bile bile acarsin elini, parmaklarinin arasindan kayip giderken, az sonra gozlerinin dolup, aglamamak icin direndikce sen, aciyla sizlayacagini bile bile bosluga birakirsin oylece. Yavasca duser her bir parca oldugu yere. Boslukta hicbir ses cikmaz pesi sira, bir tek sen duyarsin sessizligin icindeki o bildik ugultuyu. Kulaklari yirtarcasina yukselen, beraberinde kalbinde hep ayni aciyi birakan ugultu...
Sonunu bile bile gidersin ya sen, sona geldiginde hep ayni saskinlikla acilir gozlerin. Bir iki kelime etmek istese de dilin, asina oldugun pismanligi haykiracak belli. Kizginliginda olan bitenin, golgede kalacak benligini, yuregini esir etmisligin... Bir kere gittin ya sen, vazgecislerin de kosulsuz sevislerin de anlamsiz kalacak.
Ve sen bedellerini bile bile hata yapacak, baskalarina sandigin an bile kendine vereceksin tum cezalari...