Yönetmen: Nanette Burstein
Oyuncular: Drew Barrymore, Justin Long
Yapım: 2010-ABD
Tür: Romantik Komedi
Senaryo: Geoff Latulippe
Görüntü Yönetmeni:Eric Steelberg
Müzik:Mychael Danna
Filmin Websitesi: going-the-distance.warnerbros.com
Film Hakkında:
Erin ve Garrett, birbirleri ile iyi vakit geçiren, oldukça uyumlu bir çifttir. Erin işi nedeniyle San Fransisco'ya dönmek zorunda kalır ve ardında yine işi nedeniyle New York'ta kalmak zorunda olan Garrett'ı bırakır. İlişkileri her ne kadar iyi gitse de, aradaki mesafeden dolayı bu aşkın biteceğini düşünmektedirler. Ancak bekledikleri giibi olmaz, birbirleri olmadan geçen anlamsız altı haftadan sonra aradaki mesafeye rağmen ilişkilerini yürütmeye karar verirler. Oysa ilişkileri aradaki mesafeden değil, yanı başlarındaki dostlarından dolayı zora girecektir.
Kilometrelerce uzağında birini gerçekten sevebilir misin? Yani demek istediğim aradaki mesafelere rağmen bu bir ilişki olabilir mi? Eğlenmek için gittim bu filme, Drew Barrymore hayranı olmamın da etkisi yok değil şimdi.
Filmden çıktığımda düşünmeye başladım, gerçekten olabilir miydi?
Bir akşam canın müthiş sıkkınken, yanına bir kadeh birşeyler alıp melankolinin kollarına kendini bırakmışken yalnızca telefonun ucundaki ses yeterli olur muydu bulutlarını dağıtmaya?
Belki de hayatının en mutlu gününü yaşarken, anlatmak paylaşmak haykırmak isterken mutluluğunu buz gibi telefonu kulağına dayayıp konuşmak hafifletir miydi mutluluğun sarhoşluğunu?
Sevmek, bakmak, görmek, dokunmak hissetmek değil miydi oysa...
Aynı çemberin içinde yaşamak, aynı yola adım atmak değil miydi...
Aynı sokakları arşınlamak, aynı havayı solumak aynı saatte aynı güneşe bakmak güvende tutmaz mı yüreğini?
Mesafeler zordur, mesafeler yorar kalbini...
Merak etmek, öylece günlük yaşamına bakmaya çalışırken aklının hep bir yerde birşeylerle meşgul olması adımlarını yavaşlatır hayata karşı...
Buna cesareti olan?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder