"Sen"

Seni anlatıyorum yine...Satır satır, giderek kalbime işleyen seni yazıyorum.Anlamadığım bir hızla girdin yaşamıma.Nasıl , niçin dememe kalmadan hayatımın tümüydün artık.Öyle sakin bir tavrın vardı ki , gözlerindeki geç kalmışlığın telaşına inat hareketlerin bir o kadar sabırla sarmaladı beni.
Herşeyi bir anda yaşamak istiyorduk sanki.Zordu bu zamana kadar hayat.Gözlerinin kenarlarındaki o küçük çizgiler, hayatın tüm yükünü sırtlamışçasına gururla duruyorlardı hayranı olduğum yüzünde.Dudaklarının kenarına yerleşmiş o haifi tebessümü gölgeleyen yorgunluk daha ilk anında sana bakışımın gözüme çarpmıştı bir öğlen vakti...
Yol aldığın yolda yorulmuştu kalbin , bedenin sakinliğe hasret durulmak istemişti belki de.
Bir limandım sana, kollarımı açmış bir teselli olmak için yılların ağırlığına tam zamanında tutmuştum ellerini.Zihnin bana dair anılarla doluydu sanki.
Yıllar yılı bir çift göz olmuştun uzaktan uzağa beni izleyen anlaşılan.Ben adım adım ilerlerken hayatta sihirli bir eldin belki de yoluma çıkan her bir engeli yokeden...
Öylesine büyüktü ki bana duyduğun sevgi , büyüklüğünden korktum kim zaman.İçine aldığı anda beni şefkatiyle sahibi olmuştu kalbimin de.
Korkmuyordum artık, her ne olursa olsun hayata karşı beni savunacağından emindim.Koruyacağından ve ellerimi hiç bırakmayacağından.
Gelişin ani oldu.Anlamadım farkına varmadan sessizce.Gidişini düşünmek istemiyorum gündüze çöken karanlık gibi kabus olur bana...Bırak burada seninle kalayım...Gerçeğin içinde rüyada olmak için...