Dayan

…. Hani inandığının, inanılmaması gereken olduğunu anlar ya insan. Hiç beklenmedik bir anda hak etmedikleriyle ödüllendirilir ya. İşte o an uzun sürmüşlüğün büyüsü tamamen silinir kafasından, yüreğinden. Aslında boşa sevdiğini, aslında boşa birliktelik uğruna sırt sırta verdiğini görür gözleri. O tanıdık gözlerdeki donuklukla daha da perçinlenir öfkesi. Belki de bir abartı ardına gizlenmiş bahane, belki de dolunayın gökteki bir zamanlık belirmesi gibi bir anlık hayat buluşu yaşamında darbelerin….
….Güçlü olmak gerek ya hayatta. Hani pes etmeye gelmez ya bu yolda, durma dayan yürek! Geçen giden her yol çizgisi gibi geçer gider her yol da! Her duraksama da biter gider zamanla…
….Başkasına göre yalnızca toprak altı köstebek olanlar. Gizlice, apansız adice! İzinsiz çalınmış değer yüklü benliğin! Maskeli yüzlerle kandırılmışsın ne fark eder, olan olmuş dayan yürek!
…Boşluğa savrulan bir çığlık olsun tepkin yalnızca.İçinden kopan bir isyan dudaklarında… Aldırma dayan yürek!!