...

Yorgunum...Tek bir kelime her şeyi özetlemek için,tek bir kelime içimdeki karanlıkta saklanırken gün ışığına hasret her duygunun sessiz çığlığını anlatmak için...
Yarına dair içimdeki son umut da günler öncesinde bir gece vakti kararan gökyüzümle birlikte yerle bir artık...Öylesine çok savaştım ki ayakta kalsın diye canla başla,kendimi paralarcasına...Yapamadım ,oysa güçlüydüm ben,her şeye inat bir ruhla doluydu bedenim,öyle sandım ya da...Kayıp gitti ellerimden, her bir gerçeğim gibi,son umudum da...Daha bir güçsüz şimdi bedenim,yalnız.Harabenin ortasında kalakalmış bir ruh içimde.Ne yana baksam yönsüz yolsuz bir uzanış önümde.Adım atamayacak kadar çaresizim şimdi.
Hikayem var benim anlatmaya korktuğum,ince ince işlediğim hikayem.Ne şahidim var ne de ortağım...Hayellermiş insanı ayakta tutan meğer onlar da terkedince beni, her bir parçam tuzla buz şimdi...